uitnodiging (1)
Bericht
van de groningse gemeente Haren vorige week: “Op internet en sociale media
wordt opgeroepen vrijdag 21 september naar een feest in Haren te komen. Ondanks
deze hardnekkige berichten willen wij, de gemeente Haren en burgemeester Bats, …
benadrukken dat er aanstaande vrijdag 21 september geen feest in Haren is.” (opmaak van mij, RB) De gemeente zet alle
zeilen bij ‘om te voorkomen dat het uit de hand loopt’.
Via de
sociale media was de uitnodiging voor een verjaardagsfeest per abuis bij velen
terechtgekomen en doorgestuurd. Blijkbaar is het leuk om samen een Hype te
veroorzaken. Er werden zelfs Flyers en poster gemaakt en duizenden gaven aan
naar Haren te zullen komen. Jammer maar helaas voor de jarige, wiens ‘sweet
sixteen’ zo een bittere bijsmaak heeft gekregen.
Waarom
zouden mensen daar aan mee doen? Zou het, naast misplaatst gevoel voor humor,
niet een verlangen kunnen zijn om ergens bij te horen? Als sociale banden
minder sterk worden, is het fijn om af en toe iets te doen wat het
‘samengevoel’ geeft. Of gaat de eenzaamheid nog dieper, en was deze onbedoelde
uitnodiging voor zo velen een strohalm om aan vast te klampen: misschien kan ik
zo even doen alsof er ergens iemand is die mijn aanwezigheid waardeert?
Uitnodiging (2)
Ik zit deze dagen
regelmatig te bladeren in ‘De strijd om je hart’, van John Eldredge
en Brent Curtis. Dat boek gaat over de Uitnodiging die God doet uitgaan naar
mensen, omdat Hij met hen in een relatie van liefde wil treden. En hoe die Uitnodiging
vaak geen weerklank vindt in ons hart.
Omdat wij het moeilijk vinden om stil te
staan bij wat er in ons hart gaande is. Omdat wij bang zijn geworden om
gekwetst te worden of bang om ons over te geven aan Gods genade. Het kan dus ook andersom. Uitgenodigd
worden voor een feest en de Uitnodiging niet aannemen.
Zouden die twee
verhalen over uitnodigingen iets met elkaar te maken kunnen hebben? Zo vaak
verliezen we onszelf in van alles en nog wat, desnoods creëren we zelf een
nieuwe hype, om maar niet te hoeven stilstaan bij de diepste dingen van ons
hart. Omdat we niet weten om te gaan met de Uitnodiging die ons aantrekt en ook
bang maakt. Liever op safe spelen met Facebook, waar we onze relaties exact
kunnen controleren, dan te voorschijn komen en zeggen ‘Hier ben ik’ , om samen
echt te leven voor Gods aangezicht. Gelukkig maar dat God trouw is! Hoeveel
ossen we ook nodig moeten inspecteren, ons geldt een uitnodiging: “ Kom, want alle dingen zijn
nu gereed.” (Lukas 14) En
wij hoeven ons niet bang te maken dat dit feest uit de hand loopt.
