Lied teruggevonden.

Vorige week, toen ik met Mathea de Abdij van Egmond bezocht, kwamen bij mij flarden van een lied naar boven, dat ik in mijn studententijd leerde kennen.

Ik weet niet door wie dit lied geschreven is, of in welke bundel het staat. Vooral de laatste strofe doet denken aan de Confessiones van Augustinus. Misschien is er iemand die meer weet van dit lied? De woorden - ik schrijf ze uit mijn hoofd op - zijn ongeveer deze:

O Schoonheid van mijn God, te prijzen bovenmate;
hoe heb ik U gezocht langs aller wereld weg.
Mijn liefde en mijn hoop heb ik om U verlaten.
Nochtans als ik U noem, ik weet niet wat ik zeg.

Gij zijt mij zo nabij dat ik in U moet leven;
en toch verdwaalt mijn geest in onherbergzaam land.
Zo, tegen wil en dank met alle ding verweven,
zoek ik U buiten mij, roepend naar alle kant.

Uw stem heeft mij gelokt, uw licht verblindt mijn ogen.
Jagend op ieder spoor dat mij uw liefde zendt

 ontbeert mijn hart, voor U geboren en getogen,
zijn vreugde en zijn rust totdat het U herkent.